อิเหนา : ท้าวกุเรปันนัดอภิเษกอิเหนากับนางบุษบา (๒๙)

ท้าวกุเรปันนัดอภิเษกอิเหนากับนางบุษบา
ช้า
๏ เมื่อนั้น	พระปิ่นภพลบโลกเป็นใหญ่
แสนสวาทสองราชดนัย	พระนิ่งนึกตรึกไตรไปมา
อันองค์อิเหนาเยาวเรศ	รักดังดวงเนตรเบื้องขวา
อันอะหนะระเด่นวิยะดา	เพียงดวงนัยนาเบื้องซ้าย
พลางพินิจพิศพักตร์พระโอรส	เห็นกำสรดสร้อยเศร้าไม่เหือดหาย
เหตุที่ทุกข์ใจไม่สบาย	เพราะมุ่งหมายจินตะหราวาตี*
จำจะให้ไปนัดอนุชา	กำหนดการวิวาห์ภิเษกศรี
เหมือนเอาเสี้ยนบ่งหนามเห็นงามดี	คิดแล้วจึงมีพระบัญชา ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ
๏ ตรัสสั่งดะหมังเสนาใน	พรุ่งนี้จงไปเมืองดาหา
ทูลแถลงแจ้งแก่พระอนุชา	จะแต่งการวิวาห์เดือนหกนี้
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	ดะหมังรับสั่งใส่เกศี
ถวายบังคมคัลอัญชลี	ออกมาจากที่พระโรงคัล
จึงบอกบ่าวไพร่ให้พร้อมเพรียง	ลูกเมียหาเสบียงขมีขมัน
ครั้นรุ่งก็รีบจรจรัล	ขึ้นม้าพากันคลาไคล ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๏ รอนแรมนอนทางกลางอรัญ*	สิบห้าวันถึงดาหากรุงใหญ่
พอเวลาเฝ้าก็เข้าไป*	ยังท้องพระโรงชัยฉับพลัน ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ จึงถวายอภิวาทบาทบงสุ์	พระผู้พงศ์เทวากระยาหงัน
ทูลว่าพระเชษฐากุเรปัน	มีบัญชาใช้ให้มา*
กำหนดนัดการสยุมพร	ให้ตกแต่งพระนครไว้ท่า
เดือนหกจะยกยาตรา	มาแต่งการวิวาห์พระบุตรี ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	ท้าวดาหาปรีดิ์เปรมเกษมศรี
จึงตรัสแก่ดะหมังเสนี	ว่าเรานี้ถวายบังคมไป
งดสักสามเดือนจึงยกมา	จะตกแต่งพาราเสียใหม่
ท่านจงไปทูลพระภูวไนย	ให้ทราบใต้ละอองบาทา ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	ดะหมังกุเรปันหรรษา
รับสั่งแล้วบังคมลา	มาขึ้นม้ารีบกลับไปฉับไว ฯ*
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ ครั้นถึงจึงเข้าไปเฝ้า	พระปิ่นเกล้ากุเรปันเป็นใหญ่
ทูลแถลงแจ้งความทั้งปวงไป	ให้ทราบใต้บาทาฝ่าละออง ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	พระทรงภพลบโลกไม่มีสอง
ได้ฟังก็ดำริตริตรอง	ซึ่งพระน้องกำหนดนัดผลัดไป
จำเป็นจะหย่อนผ่อนผัน	จะทำเหมือนนึกนั้นเห็นไม่ได้
คิดแล้วเสด็จคลาไคล	เข้าในปราสาทแก้วแพรวพรรณ ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ เสมอ