อิเหนา : ดะหมังเสนาเมืองหมันหยาไปพบอิเหนา (๕๑)

ดะหมังเสนาเมืองหมันหยาไปพบอิเหนา
๏ ครั้นถึงจึงคลานเข้าไปเฝ้า	ก้มเกล้าบังคมเหนือเกศา
ทูลว่าหญิงชายชาวพารา	ต่างตื่นตกประหม่าว่าโจรไพร
ระตูตรัสใช้ให้ข้านี้	มาสืบดูร้ายดียังสงสัย
ถ้าแม่นเป็นโจรป่าพนาลัย	จะยกธิดาให้ไม่ต่อตี ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	พระโฉมยงองค์มิสาระปันหยี
แย้มยิ้มพริ้มพักตร์เปรมปรีดิ์	ภูมีตริตรึกนึกใน
อันชาวหันหยานี้ชั่วนัก	จะถือศักดิ์รักหน้าก็หาไม่
แต่โจรฆ่าจะมาชิงชัย	ไม่มีใครสามารถอาจผจญ
ทั้งจะเอายาหยีของพี่ยา	ไปให้อ้ายชาวป่าพนาสณฑ์
คิดพลางเสแสร้งแกล้งใส่กล	ให้พระองค์ยกพลมาชิงชัย
ถ้าแม้นย่อท้อไม่ต่อตี	ก็ส่งองค์บุตรีออกมาให้
ท่านอย่าล่อลวงโจรไพร	ให้ได้ดังคำจำนรรจา ฯ
ฯ ๘ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	ดะหมังยิ้มพลางทางว่า
ขอเชิญผ่านเกล้าเข้าพารา	เห็นจะสมปรารถนาเป็นแน่นอน
ข้าจะกลับเข้าไปในนิเวศน์	ทูลเหตุชี้แจงให้แจ้งก่อน
ระตูจะได้คลายหายทุกข์ร้อน	ว่าพลางชลีกรแล้วไคลคลา ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด