อิเหนา : อิเหนาถวายของสู่ขอนางจินตะหรา (๕๔)

อิเหนาถวายของสู่ขอนางจินตะหรา
๏ เมื่อนั้น	พระทรงฤทธิ์ชื่นชมสมหวัง
จึ่งว่าท่านช่วยร้อนเราสักครั้ง	ให้สำเร็จเสร็จดังจินดา
อย่าให้เสียการรำคาญเคือง	อายแก่ชาวเมืองหมันหยา*
เพราะความรักจึงหักหาญมา	ก็ย่อมแจ้งกิจจาอยู่ด้วยกัน
ว่าพลางทางจัดสิ่งของ*	จะถวายทั้งสองประหมัน
มอบให้เสนีทั้งสี่นั้น*	ท่านผ่อนผันพิดทูลให้จงดี ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	จึ่งมหาเสนาทั้งสี่
รับของแล้วรีบจรลี	ไปยังที่พระโรงรจนา ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ จึงให้ขนของถวายเข้าไปตั้ง	ตรงหน้าที่นั่งท้าวหมันหยา
แล้วกราบทูลความตามกิจจา	พระนัดดาจงรักด้วยภักดี
ให้ข้ารับของคำนับทั้งหลาย	มาถวายเบื้องบาทบทศรี
ควรมิควรพระองค์จงปรานี	ชีวิตอยู่ใต้บทมาลย์ ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	ท้าวหมันหยาฟังแจ้งแถลงสาร
ยิ้มพลางทางตรัสทัดทาน	พระนัดดาว่าขานแต่โดยใจ
แม้นพระบิตุรงค์ทรงทราบเหตุ*	ทรงเดชจะดำริติโทษได้
จงคืนของคำนับนี้กลับไป	เราไม่รับไว้นะเสนา ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	อำมาตย์รับสั่งใส่เกศา
ให้ผู้คนขนของไคลคลา	กลับมาประเสบันทันที ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ บังคมประนมทูลพระโฉมงาม	เล่าแถลงแจ้งความถ้วนถี่
คืนถวายของสูงของภูมี	ข้างระเด่นมนตรีก็ไม่รับ ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เจรจา
๏ ทั้งสี่มหาเสนา	แต่ขนไปขนมาถึงสามกลับ
ตำมะหงงดะหมังก็บังคับ	ให้คนคุมกำกับของไว้
ไม่ตกลงครั้นจะส่งให้ชาวคลัง	ก็กลัวผิดรับสั่งยังไม่ได้
ปาเตะยาสาก็ว่าไป	เราชวนกันแก้ไขให้ได้การ
ถึงมิโปรดโทษทัณฑ์จะรับผิด	เอ็นดูองค์ทรงฤทธิ์ให้สงสาร
ทั้งสี่เสนารชาชาญ	พร้อมจิตคิดอ่านแล้วจรลี ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เชิด
๏ ครั้นถึงพระโรงคัลทันใด	ก็เข้าไปพร้อมพรั่งกันทั้งสี่
เห็นสำราญพระทัยได้ที	เสนีเคารพอภิวันท์
ทูลแถลงแจ้งรหัสพระนัดดา	ดูทีกิริยานั้นโศกศัลย์
เพราะว่าหวังตั้งพระทัยผูกพัน	หมายมั่นไม่สมอารมณ์ปอง
ถึงภูบาลไม่ประทานพระบุตรี	ด้วยเกรงศรีปัจหราทั้งสอง
ขอพระองค์ทรงดำริตริตรอง	รับแต่ของที่ถวายพอคลายใจ ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	ท้าวหมันหยาตรัสแจ้งแถลงไข
นัดดาเล่าตัวเปล่าอยู่เมื่อไร	ตุนาหงันกันไว้กับบุษบา
สองพระองค์ทรงทราบเนื้อความเข้า	จะโทษเราผู้ใหญ่ว่าคบหา
แม้นมิกลัวจะติฉินนินทา*	จะหวงห้ามจินตะหราไว้ไย
ทั้งนี้ก็ตามแต่น้ำจิต*	พระนัดดาจะคิดแก้ไข
จะมาพูดกับเราไม่เข้าใจ	แล้วอย่าให้ความผิดมาถึงกัน ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	ทั้งสี่เสนาเกษมสันต์
บังคมลามาจากพระโรงคัล	ไปยังประเสบันทันใด ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
๏ ครั้นถึงจึงประณตบทมาลย์	ยิ้มพลางทางคลานเข้าไปใกล้
ต่างกราบทูลแถลงให้แจ้งใจ	ตามคำภูวไนยตรัสมา ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา
ได้ฟังวาทีสี่เสนา	แสนโสมนัสาเป็นพ้นนัก
จึงประทานเสื้อผ้าเงินทอง	สิ่งของสมควรแก่ยศศักดิ์
เราแทนคุณที่ท่านสามิภักดิ์	จงรักช่วยร้อนเราครั้งนี้ ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ บัดนั้น	จึ่งมหาเสนาทั้งสี่
รับของประทานด้วยยินดี	ต่างถวายอัญชลีลาไป ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ เชิด
๏ เมื่อนั้น	ระเด่นมนตรีศรีใส
ครั้นพลบค่ำย่ำฆ้องก็ดีใจ	ดังได้เสวยสวรรค์ชั้นฟ้า ฯ
ฯ ๒ คำ ฯ
ชมตลาด
๏ จึ่งชำระพระองค์สรงวาริน	อวลอบตลบกลิ่นบุปผา
ลูบไล้สุคนธ์ปนทองทา	ประอุราอุหรับจับผิวพรรณ
ทรงภูษาช่อชายลายกระบวน	หอมหวนอวลอบดอกปะหนัน
ซ่าโบะสีทับทิมกรองสุวรรณ	ปั้นเหน่งเพชรพรายพรรณบรรจง
พระหัตถ์ขวาทรงกริชกรีดกราย	จับชายย่างเยื้องยุระหง
ออกจากประเสบันอากง	เสด็จตรงเข้าไปในวัง ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เพลงฝรั่ง
๏ มาถึงปราสาทจินตะหรา	พระปรีดาด้วยสมอารมณ์หวัง
หยุดยืนแฝงทวารบานบัง	เห็นโฉมยงทรงนั่งบนแท่นทอง
ฝูงกำนัลแวดล้อมพร้อมเพรียง	สองพี่เลี้ยงชิดใช้อยู่ในห้อง
สว่างแสงอัจกลับจับพักตร์น้อง	นวลละอองผ่องศรีฉวีวรรณ
งามจริงพริ้งพร้อมทั้งสารพางค์	พระชำเลืองดูนางพลางรับขวัญ
เอาเขาเคาะเข้าเป็นสำคัญ	บอกใบ้ให้บาหยันรู้ที ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ