อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดลงขีดหิน
พี่อาสามาสู้กู้แผ่นดิน
เขารู้สิ้นว่ารักภคินี
แล้วมิหนำซ้ำมารักษาอยู่
เขาก็รู้เฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี
ครั้นหายไข้ใกล้เคียงกันเพียงนี้
ว่าจู้จี้เสียใจกระไรเลย
รำลึกถึงจึงอุตส่าห์มาหาน้อง
จะถูกต้องก็ต้องว่านิจจาเอ๋ย
แต่เพียงนี้นี่มิใช่ว่าไม่เคย
ไม่เคยเลยหรือเมื่อหนาวคราวประชวรฯ
ศรีสุวรรณพูดกับนางเกสร
บทประพันธ์ พระอภัยมณี
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment